Imperatives (Emir Cümleleri)

Kişi veya kişilere, yapmaları için söylenen cümlelere imperative sentences (emir cümleleri) denir.

Clean the blackboard! (Yazı tahtasını sil(iniz)!)

Open the window! (Pencereyi aç(ınız)!)

Come here! (Buraya gel(iniz)!)

Look at the blackboard! (Yazı tahtasına bak(ınız)!)

Be ready! (Hazır ol!)

Olumlu emir cümleleri verb (fiil) ile başlar. Sonra object (nesne) bulunur.

Wash the dishes! (Bulaşıkları yıka(yınız)!)

Turn on the television! (Televizyonu aç(ınız)!)

Negative imperatives (olumsuz emir cümleleri)nin önünde don’t bulunur. Bu yapıdakiler ise, eylemin yapılmamasını söylerler.

Don’t open the door! (Kapıyı açma(yınız)!)

Don’t make noise! (Gürültü yapma(yınız)!)

Don’t talk loudly! (Yüksek sesle konuşma(yınız)!)

Don’t climb the tree! (Ağaca tırmanma(yınız)!)

Bring me your pencil, please! (Lütfen, bana dolma kalemini getirir(misin)!)?

Buy a newspaper, please. (Lütfen, bir gazete satın al(ını)!)

Emir cümlesinin ifadesini vurgulamak için başlangıçta do kullanılabilir.

Do open the door! (Kapıyı aç(ınız!)

Do shut the window! (Pencereyi kapat(ınız)!)

Do turn on the television! (Televizyonu aç(ınız)!)

Do go to school! (Okula git(gidiniz)!)

Kullanımı pek yaygın olmamakla beraber, emir cümlelerinin başına, karşımızdaki kişileri vurgulamak için you, somebody, anybody, nobody... vb. gibi kelimeler de getirilir.

(Bu metnin her türlü yayın hakkı A. Hikmet İnce ve sorumatik.com.tr'ye aittir. Hiçbir şekilde alıntı yapılamaz ve başka bir yayında kullanılamaz. Aksi davranışta bulunanlar hakkında, hukuk büromuz her türlü yasal işlemi uygulayacaktır. Üçüncü kişilere duyurulur ...)